[Z wikipedii]
Jednolity System Elektronicznych Maszyn Cyfrowych (JS EMC, RIAD) ? systemy komputerowe, opracowywane i produkowane przez kraje demokracji ludowej w latach 1970-1991. (…)
Były to zestawy typu mainframe i urządzenia komputerowe programowo zgodne z IBM System/360 (rodzina RIAD R1) lub z IBM System/370 (RIAD R2), oraz minikomputery R-10 i R-15. R-10 był produkowanym przez Węgrów na francuskiej licencji minikomputerem CII Mitra 1010 o całkowicie odmiennej organizacji i oprogramowaniu. Należały do nich jednostki centralne i urządzenia wejścia-wyjścia.
Na studiach (1970-74) uczyłam się o Odrach 1304 i o ICL 1900. Wprost mówiono nam o nieprzypadkowym podobieństwie obu maszyn – technologia Ódr 1304 była żywcem zerżnięta z ICL, choć z pompą rozgłaszana jako triumf polskiej myśli technicznej.
W latach 1974-79 pracowałam na Odrach 1304 i 1305 (języki Fortran, Algol i Cobol). Odra 1305 była konsekwentnym naśladownictwem nowszych modeli ICL…
Oto serce Odry 1305. Jednostka centralna była niezłą szafą z mnóstwem migających kolorowo lampek. Cały komputer zajmował halę, do której wstęp był ściśle ograniczony przepisami. Łza się w oku kręci.
Niewiele wtedy było liczących się firm komputerowych. ICL miał konkurenta w postaci IBM. Początkowo nieźle zapowiadała się seria komputerów PDP 11. Riady były oparte na technologii IBM…
[Z artykułu w NetWorld]
W kwietniu 1971 r. gotowy był pierwszy egzemplarz prototypowy K-202. Trzydzieści lat później wspominał Karpiński w wywiadzie dla dziennika Życie, jak wielkim zainteresowaniem cieszył się model minikomputera na Międzynarodowych Targach Poznańskich w roku 1971. W hierarchii ówczesnych wydarzeń szczególne znaczenie miała jego rozmowa z Edwardem Gierkiem, który przy stoisku K-202 zatrzymał się dłużej niż przy innych. Uważnie wysłuchał wyjaśnień konstruktora, zapowiedział swoje poparcie. Wkrótce przysłał nawet list gratulacyjny.
W nr 1/1973 fachowego periodyku Informatyka można było przeczytać następującą wypowiedź dr. inż. Romana Kuleszy, dyrektora naukowego zjednoczenia Mera i jednocześnie dyrektora Instytutu Maszyn Matematycznych: „W latach 1971-72 został opracowany minikomputer K-202. Jego przeznaczenie dla kraju będzie ograniczone do wybranych systemów, takich jak automatyzacja prac inżynierskich, sterowanie procesami technologicznymi itp. Przemysł nie przewiduje stosowania minikomputera K-202 w dużych uniwersalnych systemach przetwarzania informacji”.
Jacek Karpiński w wikipedii.
Mówiła o nim dr Siemińska, z którą pracowałam w 1974-77. Doktórka fizyki – do dziś pozostał mi do niej duży szacunek, choć wieki się nie widziałyśmy. I parę anegdot, o których kiedyś może jeszcze.
Otóż pracowała ona wcześniej z Karpińskim na Fizyce UW na Hożej. Mówiła o nim „Karp”. Byli chyba razem w Dubnej pod Moskwą – nie na delegacji, jakieś staże to były czy inna tego typu wymiana. Mówiła o Karpiu z żalem i goryczą – PRL nie dał mu rozwinąć skrzydeł. Nie trafił we właściwy czas: skoro podpisaliśmy umowę z RWPG o wspólnej produkcji RIADów, to nikt nie mógł się zajmować pomysłami jakiegoś Karpińskiego.
Wikipedia, pisząc o prof. Władysławie Marku Turskim (z wikipedii):
Wśród osiągnięć praktycznych można wymienić jego udział we wdrożeniu w 1966 r. na komputerze Urał-2 dalekopisowego systemu bieżącej analizy danych ze stacji obserwacyjnych w RWPG i obliczania na tej podstawie efemeryd satelitów Ziemi, a także współopracowanie w latach 1966-1968 systemu operacyjnego SODA dla ostatniego całkowicie polskiego komputera ODRA 1204 — systemu ostatecznie niewdrożonego ze względu na zarzucenie przez Elwro Wrocław produkcji tych maszyn na rzecz maszyn ODRA 13xx (kopii komputerów ICT, potem ICL 19xx).